Herkesin değişik tecrübesi oldu... Düşünceler değişti, duygular karıştı... Gerçek, simülasyon karıştı... Bilimkurgu ile Türk filmi arasında kalmak olarak yorumladım ben süreci... Sene 2020 dışarı çıkamama, minik virüse yenik düşme bilim kurgusu içindeyken, sevdiklerinden uzak, dokunamadığın bir dramatize Türk filmi hayat...
Mart 2020 iyice yayılmaya başladı virüs. Ben hafif cesur, Moskova’dan gelen babasıyla kızımı şehir dışına bile gönderdim... Mantık ve tedbir bir yere kadardı...Kızım yokken eve erken dönmem gerekmez ya tiyatroya gittim o hafta meğer sonmuş... Gerçekten bir daha gider miyim ne zaman giderim niye giderim tiyatroya bilmiyorum... Taksim... Kadıköy... Zaten yabancılaşıyorlardı şimdi bambaşka bir sebeple ayrıyız...
Pandemi
sürecinde bizim kadar sabırlı olamayan, zaten yeni başlamış bakıcımız bir dönem
sonra bizi terkedince, uzun süredir koptuğum ev-iş-çocuk-temizlik-yemek
sarmalında bocaladım... Alya şükür her zaman oldukça uyumlu bir çocuk ama çocuk
sonuçta. İstekleri, ihtiyaçları var...
Her
zamanki gibi bol bol fotoğraf çektim, ANlarımızı. Haftasonları etkinlikler
yapmaya çalıştık evde Alya’yla. Mısır, cips, film keyfi de yaptık, kitap
okuduk, ders çalıştık, dans ettik, spor yaptık... Bu dönemde popülerleşen
online müze gezilerine katıldık...Elimden geleni yaptım ama günümüz ebeveyni
olarak asla yeterli göremeyeceğim kendimi...
Çoğu beyaz yakalının şikayet ettiği gibi değişik bir iş temposuna girdik. Başlarda hepimiz çok cebelleştik... Dönem dönem yoğun, dönem dönem sakin olsa da asla bitmedi mesai... Ya da mesai neydi ki? Şu tempoda çalıştığım çok oldu: 18-19 gibi ekranı kapat, bari 2-3 saat düzgünce ilgilen çocukla, yemek ye, sonra o uyuduktan sonra yeniden çalış... Bazen arkadaşlarla aramızda konuşuyoruz bu dönemi verimli geçirdim bekleyen dizileri izledim, bilmem kaç tane kitap okudum diyenler, nasıl nasıl nasıl yaptınız ya?
Daha
önceki bir yazıda paylaştığım gibi, hamurlar, kekler havada ucuştu... Bir
elimde vanilya bir elimde sarımsak kokusu....
Online okul bir kaç videodan ibaret kaldı... Online bale dersi devam etti... Ama tabi ki verim oldukça düştü...
Zaten minimalizme baya ilgisi artmış olan ben (bakınız eski yazım) dışarı da çıkamayınca tüm kıyafet alışveriş uygulamalarını sildim...Açıkcası kargocuların, kuryecilerin artan iş yükünü artırmak bana çok üzücü bir yük gibi geldi... Ayrıca yaptığın her ilave alışveriş, ilave temas bir risk demekti ki, çok korkak olduğum net...Harita uygulamaları, cafelerin uygulamaları hep silindi...
En zararlı uygulama yeniden Twitter oldu bana. Çok uzun zamandır kullanmıyordum. Yeniden yükledim. Sen misin yükleyen, vakalar bir yandan, deprem söylentileri bir yandan uykusuz geceler merhaba! Bu arada işe gitmek için mesaiden beş dakika önce uyanabilme lüksü paha biçilemez:)))
Zaten görüntülü konuşma vardı aile içinde, iyice arttırdık... Bir ara kuzenler görüntülü evcilik de denediler ama uzun sürmedi, en zoru çocuklardaki bunalımı görme hali sanırım...
Benim için en zoru, tabiri caizse ciddi ‘’challenge’’ Alya’nın uzayan tablet-tv süreleri oldu. Çalışmak zorundasın, ne izlediğine bile bakamıyorsun... Kenarda öyle saatlerce bir şeyler izledi :(( Oysa ben bakıcılara bile sürekli müdahale ederdim, 3 bölüm izledi kapatalım artık, sabah izledi, şimdi izlemesin seviyesinden saatlerce izler hale geldi:(( Beraber olmak ama ilgilenememek de ayrı bir vicdan azabı... Yine de şükür sebeplerim kesinlikle daha çok...
Temizlik??? Ona vakit ayıracak halim yok tabi ki!..Çok zorlandığım konulardan biri oldu... En basit hali ile idare eder seviyede yaşadık tabi ki:) Kısa bir süre önce yeni bakıcıya annem ev işlerini anlatırken hergün tuvaleti çamaşır suyu ile silmesini söyledim diyince bir delirmiş, ben kullanmıyorum o kadar kimyasal demiştim:) Büyük konuşma!!!! Dışarı çıkmamamıza rağmen o çamaşır suları dostum oldu, ev dışında alınan her paket özenle hijyenik hale getirildi... En çok yorulduğum konulardan biri olmakla birlikte hala devam silmeye... Sirke ve karbonat dostumdu, dostum kaldılar...
Ev girişinde dezenfektan, çamaşır suyu, ıslak mendil.... Gelen herşeye düşman ya da canlı virüs gözüyle bakıyorum:)
8 Nisan online doğumgünü kutlaması yaptık Duygu'muza...Hepten iyice sanallaştık...
Ve bu dönemi yaşayan hepimiz için malum 10 nisan gecesi... Yaklaşık bir aydır hiç dışarı çıkmamış olsam da son anda gelen aniden duyurulan panik halindeki ilk sokağa çıkma yasağı... Tam Alya'yı yatıracaktım ve yine o lanet Twitter a bulaştım ve tabi whatsup grupları da başlamıştı... Birden çaresizlik, korku... :( Ekmek var? Ahhh Suyum yok? Çıksam Alya'yı nereye bırakacağım, kalabalıkta herkesin paniğinde virüsten o kadar sakınmışken bulaşma riski... Berbat, plansız bir ilk haftasonu yasak açıklamasıydı malesef...
Alya'yla
ilk dışarı çıkış...13 Nisan'da ilk defa apartman bahçesine çıktık... Allahım toprağa dokunmaya korkuyoruz. Eve gelince temizlen, temizlen, sınırsız kontrol... Güneşi unutacaktık:(
Bir de sağlıkçımız vardı, Ayşe Nur... Bizler evde gerçekten korku ile alışveriş bile yapamazken hergün işe gidip gelen, merak etmek, endişelenmek de ne!!! Rahat ve bize yansıtmazken olaki enfekte olursam nerede nasıl kalır yaşarım planları yapan...Onlar için endişe de bambaşkaydı... Ve olmuş aylardan Eylül, değişen ?!
Evde artık çocuklar için dayanılmaz hale gelen süreci hiç olmazsa ve öncelikle onlar için iyi hale getirmek için, 30 nisan akşamı Alya ile beraber kardeşime geçtik. Artık iki kuzen oynayacak, biz çalışacaktık. Ve ev halkınızdaki iki üç kişi dışında yeniden görüşebilmek ne güzeldi... Öncelik çocuklar olmakla birlikte, ne güzeldi birliktelik genelde... Sonraki sürecimiz bir başka yazıda efendim:)
Bakalım resimlerde ilave ne anılar var:)
17 nisan evde çalışmaya çalışmanın ilk günü...
Görüntülü gezmeler:
çiçeklerime kendim bakmak zorunda kaldım, zooorrr
balerinim...
yarım kalan hedefler...Ev temposunda denedim ama yolum çooook
çalışırken hamur bile yoğururum iddiamın olduğu başlardaki çılgın günler...
