Bir şiir
var ya bir şansım daha olsaydı der gibi, yeniden başlayabilseydim….
O kadar haklı ki… Bir şansım
daha olmalı… Bu kadar şey öğrenmişim…Gece gündüz çalışmışım, günlerce
direnmişim, gecelerce ağlamışım, neler öğrenmişim, neler başarmışım, ne
yenilgiler görmüşüm, ne kutlamalar yapmışım, ne hayalleri gerçekleştirip, nasıl
da bir kaşık suda boğulmuşum… Ne çok sevmişim, sevilmişim, sevildiğimi
sanmışım, aldanmışım, aldatmışım, güvenmişim, yanılmışım, istemişim,
istememişim, istenmemişim… YAŞAMIŞIM..Kesin dünyanın en mutlu insanıyım
sanmışım, ve sonra dünya başıma da yıkılmış… Bunları tam da kullanacakken geç
kalmış olamam… ‘’Artık çok geç’’ i kabullenemem…
Ortaokulda binlerce kez
okuduğum, yazdığım bu şiiri, o gün anlamlı sanmıştım, bugün bambaşka anlamlarla okuyorum…20 lerde
vay be derken, aslında anlamamışım. Şimdi 40 a yaklaşırken, ‘aşırı gerçek bu
yaaa’ şaşkınlığımla… 50 ye geldiğimde ise bir gün ‘Ahh ne sanmıştın’ der
miyim…
Küçümsemek olmasın ama bugün 20
li yaşlarında bir genç gelip de hayat başına yıkılmış sandığında, ‘Dur çocuğum ‘
demek istiyorum… Bir de vurup ağzına geri göndermek :))) Tecrübe ne inanılmaz,
farkındalık ne nimet…
Ve yine garip: yapacak çok şey
var, yapmak için ise belki vakit bile yok… Yapacak hala çok şey olması çok
güzel, hala hedef, hayal, öğrenilen yaşanması gerekenler… Umut var! Bir de
gerçek şükürler…
Sağlıklı uzun bir ömre ihtiyacım
var…(Zaten hala çok ama çok korkuyorum yaşlanmaktan…) Yapacağım çok şey var.
Çok hayalim var, gerçeğe yakın…
Farkındalığıma şükrederken,
yaşadığım sadece An değil tam da mutlulukken; anlık huzurlu mutluluğuma
şükrederken, ölmeden kusurlu planlarımla yola çıkmalıyım… bir şansım daha
olmayabilir…
ANLAR
Eğer,yeniden başlayabilseydim
yaşamaya,
İkincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eğer,yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem yaşam budur zaten.
Anlar,sadece anlar.Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su,şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer,hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM....
