Korku ve Endişe ile Arkadaş

Biraz üzerine düşününce farkediyorsun ki tahmin ettiğimizden çok daha fazla korku ve endişe var hayatımızın içinde. Sabahları metrobüse biniyorum, daha çok uyumak , Alya'yı uyandırmak, çıkışıma alıştırmak için metrobüse binmem gerekiyor. Oysa hepimiz aylardır metrobüsteki patlamayı bekliyoruz...Korkuyoruz ama kaçamıyoruz. Bu sabah da metrobüse binerken bunu düşündüm sonra korkularımı endişelerimi gözden geçirdim:

-Sabah trafik var

-Alya yemek yedi mi, uyudu mu, kaçta uyudu

-Parka gittiler mi, parkta kimler var, kötü niyetli birileri uzaktan da olsa izliyor mudur...Bakıcı ablamız ne giydi parkta yolda dikkat çekiyor mudur, (benim için miladdır bakıcımın yırtık kot giyerek dışarı çıkmasından korkuyorum :( ve bundan korktuğum için kendimden, çevremden utanıyorum)

-kamerayla evi izle internet paketi bitmesin endişesiyle:)

-işyerindeki gerginlik endişesi

-Tüm gün oturarak sağlıksız beslenme ve sağlığa dair endişeler

-Akşam işyerinden çıkabilme kaygısı

-Akşam trafik, trafikten kaçsan alternatifin nefes almadan gideceğin metrobüs (polyanna:alternatifin var)

-dilenciden/dışardaki her insandan korkma yani bir paranoya hali ama yersiz değil

Kalabalığa girmekten korkuyoruz ve erteliyoruz hayatı...

Gazete okumuyor, Tv izlemiyoruz çünkü aldığımız haberler taraflı, zaten güzel haber de yok...

Tatile gideceğiz de havaalanlarındaki patlamalardan korkuyoruz...

Alışveriş yapacağız ama AVMLerde korkuyoruz...

Bir arkadaş ziyaretine gitmek isteyip, trafikten, kalabalıktan yol alamıyoruz...

Ve böyle yaşayıp gidiyoruz...

Şimdi bu nasıl bir hayat? Bir daha gelmeyeceğimiz dünyamızda güzelce yaşıyor muyuz? ...