Sıradan Anne Özel Çocuk: Bir belediye otobüsü ile anılar canlanırsa....

Siz hiç basit bir belediye otobüsü numarasına bakakaldınız mı??? Ben kaldım. Otobüs değil çünkü o baktığınız, geçen yıllar, otobüste yaşananlar, anılar işte, iyi kötü ama bir parçamız olan anılar. İstanbul'a ilk geldiğimde, çok yer de bilmiyoruz, Avrupa yakası merkezi biliyoruz. İstanbul, Taksim, Beşiktaş, Şişli, Ortaköy biraz da Mecidiyeköy, lüksü Nişantaşı, Bebek demek... Mecidiyeköy'de ev tuttuk... İşten artarsa zaman Avrupa yakasının hareketli caddelerinde, öğrenci ile yeni iş hayatı insanı arasında geziyoruz. Çok Mcdonalds yedik, çok promosyon takip ettik. Arabasız ama mutlu çok gezdik. Lüks değil ama iyi yaşadık işte. Sonra değişti ev, çocuk, hayat, ülke, biz, zevklerimiz...Değişti dünya... Zaman hızlı ve acımasız...

Kalan hep güzel anlar ve hep sevgi olsa...

İşte ben bir Beşiktaş Mecidiyeköy otobüsüne takıldım, bilen bilir ya 30M ve 30A vardır...Ne güzel değişmemiş... Nesneler değişmiyor, bina bizden uzun yaşıyor ya çoğu zaman... Bir bez parçası kaç ömür yaşıyor bazen... O otobüs ile 2 dakikada bir 10 yılı yaşadım... Sonra arkasından el salladım...

Kadıköy vapuru ile Beşiktaş'a gidip, Dolmabahçe'ye kadar yürüdüm. Taksiyle Harbiye'ye gidip Şişli'ye yürüdüm. Oradaki evlerimizi gezdim... Aynı sokak, aynı kasap, aynı bakkal... Belki hep aynı telaşlar, ama muhtemelen değişmiş hayatlar... Cevahir AVM, bakkalım, restaurantım, marketim, alışveriş cennetim, buluşma yerim oldun, yıllarıma şahitsin, çok severim, gezdim, gezdim... Kızıma tanıttım, sonra ayrıldım...

Bitti sonra... Şanslı güzel günler getir hayat bize...Bekliyorum.