Yeğen de neymiş? Yenilir mi?

Yeğen de neymiş? Yenilir mi, içilir mi? Kendinin olmayan bebek mi? 
Yeğen denilen ama aslında evlat olanlara da  bir yazı yazayım da şurda dursun dedim...

Ayşe Mine'm ve Zeynep Masal'ıma gelsin...

(Evet ailece tek isim koyamıyoruz:))

23 Kasım 2013 Cumartesi günü bir arkadaşımla buluştuk Bostancı'dan Ataköy'e geçecek ve Yeşilköy'de oturan arkadaşımızda kalacağız. Kaldık da gece eğlendik, muhabbet, keyif derken geç yattık... Biliyorum Ayşe Mine sen geleceksin her an ama pazar günü de gelmese diyorum:)) Geç bir saatte uyandık, tam kahvaltı yapacağız ki senin geliyor olduğun haberi geldi....Yeşilköy nereeee Koşuyolu nere...En az 2-3 saat sürmüştür gelişim. Tabi ki doğumu kaçırdım ama ilk yıkanmanı, hemşirelerim seni süslemesini:) vs yakaladım şükür. İlk göz ağrımız, ilk torun, ilk bebek kokususun...Allah biliyor ya nerdeyse her haftasonu görüyor ama yine de tüm hafta fotoğraflarına bakmaya doyamıyordum. Biraz yaramaz, biraz inatçı...Kime göre, neye göre???Sonuçta daha bebek/çocuksun...Yaramaz da ol huysuz da ol kuzucum, mutlu ol da istediklerin olsun hayatında da herkes yaramaz desin, hareketli desin, her türlü herkes mutlaka birşey diyecek zaten... Sen mutlu ol 'Bal Kavanozum' benim, gerisi o kadar boş ki... Hep bir albenin, başka bir ışığın var senin... Güleryüzlü melek, yüzün hiç solmasın. Seni en gerçek, en derinden sevenleri ayır bebeğim, belki en önemli şey bu hayatta...Bakıyorum şimdi büyüdün, arkadaşların var, okula başladın. Nasıl tutabiliriz gözyaşlarımızı bilmiyorum. Hep gurur duyacağımızı biliyorum. Hep sevip, hep destek olacağız sana biliyorum. Umarım sen de bunu bilir, hissedersin. Bebek kokusunu sen öğrettin bana, sonsuza kadar bebeğimsin, bana hep bebek kokacaksın. Seni çok seviyorum, iyi ki varsın, uzun, sağlıklı, neşeli ömrün olsun...

Sonra sen uğurunla 10 aylıkken benim haneme Alya Eda'mı getirdin... Kızım desem gerisi boş, tüm kelimeler yetersiz...

Sonra Ayşe Mine 3 yaşına, Alya Eda 2 yaşına yaklaşmışken, yine sıkıcı bir iş günüyken senin haberin geldi Zeynep Masal kuzusu...17 Haziran 2016... Ben tek hala, işkolik bir türlü çıkamayan hala, yine doğumu kaçırdım... Bu defa da Zincirlikuyu'dan Acıbadem'e koşturuyordum. Bazen yol gerçekten bitmiyor... Özlenilen yeni bebek... Hep korunulacak küçük 3. kardeş... Ay bu kadar küçük mü oluyorlardı doğduklarında dedirten mavi gözlü minik boncuk...İyi ki geldin, sensiz eksikmişiz... Kıpır kıpırsın, kurtlu denilen cinsten:) Kucağıma alıp mıncıramıyorum bile durmuyorsun 'Kıpırık'ım... O minicik halinle hemen yürümen, hareketliliğin, hemen öğrendiğin herşey ile zeka küpü, başarı, azim hikayesisin şimdiden belli... Hoş başarı nedir kiii sen mutlu isen başarı o... Annen ilk doğumgününde çok güzel ifade etmiş, masallar gibi mutlu sonun olsun... Sağlıkla, mutlulukla beraber olalım. Ben inanıyorum çok şanslısın, 2 pırlanta ablan var, hep sana destek olacaklar...Ben hep sizi gıcık edecek üçüz gibi kıyafetler alacağım:))) (Bazen şanssızlıklar da oluyor:)) Şansa çevirip istediğinizi aldırın bari:)) Mavi gözlerin nazar boncuğun olsun da kötüler yanına bile yaklaşamasın... Mavi gökyüzü gibi uçsuz bucaksız sevgi olsun her daim yanında, mavi huzurlu deniz gibi ol her zaman...

Öyle seviyorum ki üçünüzü, sevgimden korkuyorum... Siz gelince aklıma binlerce kez şükür ediyorum ve bu bile az biliyorum... Tek dileğim kardeş olun birbirinize, sıkıca bağlanın, ellerinizi hiç bırakmayın...

17.06.2017

02.26

Moskova