AN iyi ki varsın

Hayatın aslında AN olduğunu, ANlardan ibaret olduğunu ne zaman öğreniyor insan? Ya da öğreniyor mu? Sen öğrendin mi, sence de öyle mi?...

Sabah işe koşarken, bir yaşlı adama takıldım mendil satan...Bir ANdan, bir ANlık bakıştan onun hayatını tahmine gittim, neler yaşadı, neler bekledi diye düşündüm. Bu yaşta çalışmak, sabah erken kalkmak ne zor olmalı. Belki çalıştığın onca yıla rağmen yine buna zorunlu olmanın acısıyla daha da yaşlanmış...Belki de tatlı bir ‘eski toprak’ ve hala uyanabildiğine, çalışabildiğine şükrediyor....

Bir ANlık gülümsemeye takıldım geldiğim bir kursta... Tanımadan sevebiliyorsun insanı bir ANda...

Sabah aldığım bir şarkı mesajı ‘ dinlerken sen geldin aklıma’ bir ANdan geriye dönüp yaşadığın ANlar, yaşadığın aylar...Tüm hayatın için, tüm deneyimler için şükür sebebi aslında.

Eskiden hayat bir bütün olarak güzel olmalı, her ANda her alanda başarılı (ki neyse başarı...), hep mutlu, dahası hep istediğim gibi olmalı sanıyordum. Şimdi ANı farkedip ANı yaşamaya çalışıyorum. Çalışıyorum ve öğreniyorum ve çok yolum var. Yolumun olması da güzel, hala öğrenmek de güzel. Öğrenecek birşeyler olduğunu bilmek bile güzel.

Bir çok derdim var, halletmem gereken sıkıntılarım, başetmem gereken işlerim, yapmam gereken ciddi sorumluluklarım var. Diğer yanda öyle güzel öyle güzel ANlarım var ki, şu yazıyı yazdığım AN, keyif alarak içtiğim kahve, hep aklımda kalan bir güzel cümlenin hissi, bir ANdaki kahkaham. Orayı ilk gördüğüm AN, orada ilk oturduğum AN ve daha niceleri... Bazen bir saat sonra bozulacak bir güzel AN yakalıyorum, sonra bir saat sonra bozulacak diye kayboluyorum o ANda, sonuç aslında hep kayıp... Hatırlamalıyım ve hatırlamalısın aslında yok bir saat sonrası... 

AN iyi ki varsın. 

ANlar biriktirmeli ANIlar olmalı gülümseten, daldırıp götüren, tatlı acı öğreten ve unutulmayan.

Ve yaşadığım tüm ANlara şükür...

İyisine yaşadığım olumlu duygular için, kötü olduğunu sandıklarıma bana öğrettikleri için şükür...