Olumsuz cümleler kurmayım diyorum...Başka türlü ifade edemiyorum. Bunu da öğreneceğim. Öğrenmek bir süreç ya yaşam boyu...Daha ortasındayım hayatın çok yol var, yaşanacak çok şey, öğrenecek çok şey, paylaşılacak çok şey... Çok güleceğim, mutlu olma sözüm var kendime. Ağlayacağım da çünkü bu benim, çünkü bu hayat...
Ayrılık ve gözyaşından çıkan, zayıf ve güçlü noktam kızımdan yola çıkarak, başladığım yazı yine bambaşka bir yola giderken aslında olumsuz cümlem: ‘her ayrılıktan nefret ediyorum’du. Belki de güçsüz noktam... Aslında bu bir güç savaşı da değil... 3,5 ay önce korkarak kızımı bıraktığım bir yabancı giderken, miniğim ağladı, nazlandı, gitmesine izin vermedi. Abartayım: içimi dağladı:)
Bir yabancı nereye geliyor hayatında,bir her şeyim sandığın nerelere gidiyor hayatta...Hayat bazen zor, biraz karışık...Ya da o an bize zor geliyor...Herkesin derdi kendine ağır ya, bu yüzden sabredebilmeli kim ne ile sınanıyor pek de bilmiyoruz...Küçük bir çocuğu güçlü görmek istemek... Kırılmasına üzülmesine kıyamamak...Bazen duygularla başetmek gerçekten zor...Bir yolu bulunur elbet. Yeter ki yalnızlıkla, mutsuzlukla, sağlıkla, çaresizlik hissiyle sınanmayalım...Hoşgeldin belirsizlik, endişe ama iyi ki varsın gücüm, azmim, sevgim, inancım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder